از نظر آن ها موفقیت تحریم ها سه شرط دارد؛ شرط اول این است که بتوانیم آن ها را در فناوری های کلیدی تحریم کنیم. جهاد علمی که آقا ده سال پیش مطرح کرد نتایجش را امروز می بینیم. تقریبا در هیچ عرصه ای ما مشکل فناوری نداریم و این کاری بود که ایشان با هوشمندی ده سال پیش انجام داد. جهاد علمی را ایشان زمانی اعلام کرد که جهاد اقتصادی در ذهن ما نبود.
یک ماشین در ایران خودرو مثل 206، یک قطعه ش از فرانسه می آمد همین ابتدای امسال تحریم شدیم و این قطعه را نفرستاد و دو ماه 206 تولید نشد. یکی از کارکنان ایران خودرو می گفت ما به چین رفتیم تا این قطعه را از چین بیاوریم و چینی ها هم قیمت چند برابر گفتند و مذاکراتمان به نتیجه نرسید و به ایران بازگشتیم و خط تولید 206 را تعطیل کردیم.
چینی ها یک ماه بعد به سراغ ما آمدند و شروع کردند به نشان دادن هویج های مختلف تجاری و حاضر شدند قیمت های پایین تری بدهند اما وقتی حاضر شدند قیمت های پایین تری بدهند که ما آن جنس را خودمان در ایران ساختیم و از موارد ما فراوان داریم و این مورد در ایران خودرویی رخ داده که به لحاظ صنعتی در میان واحد های دیگر عقب است.
پس شرط اول کنگره آمریکا برای زدن فناوری های کلیدی ما منتفی است و شرط دومشان جلب مشارکت جهانی علیه کشور است که ذیل همین بند نوشته است CHINA! که یعنی نشدنی است. حداقل در مورد ایران هر قدر سعی کردند اجماع جهانی و مشارکت جهانی علیه ما ایجاد کنند نشد و خودشان هم نتوانستند.
شرط سوم باور مردم است یعنی با اینکه می دانیم تحریم ها موفق نیست و با اینکه شاخص تحریم ایران ضعیف است –تحریم اقتصادی یک شاخصی دارد که هر زمان 16 گرفت یعنی تحریم کاملا تاثیر گذار بوده و تخریب کرده است- از نظر کنگره آمریکا 4 از 16 است و در حد بسیار ضعیف است باید کاری کنیم که مردم این 4 را 16 ببینند. در چنین شرایطی هر چیزی که در ذهنشان باشد اتفاق می افتد و این ویژگی علوم انسانی است.
در علوم انسانی اگر شخص باور کند چیزی وجود دارد آن اتفاق رخ خواهد داد. من اگر باورم شود که اینجا خیلی گرم است شروع می کنم به عرق کردن در صورتی که ممکن است خیلی سرد هم باشد. در علوم انسانی فراوان از این تحقیقات شده است که باور تا چه میزان می تواند رفتارها را شکل دهد و اینجا است که ما بحث داریم نقش شما پر رنگ می شود که باور مردم را تقویت کنید که تحریم نگیرد.
دریافت فایل پی دی اف/ نسخه چاپی