اولین نکته ای که ذکر آنرا لازم و ضروری به نظر می رسد این است که در گفتمان امام (ره) و مقام معظم رهبری (حفظه الله)، امریکا به عنوان مستکبر معرفی شده است. استکبار یک واژه قرآنی و به معنای "امتناع از پذیرش حق از روى عناد و تکبّر و خود بزرگ‌بینی دروغین" است.
در واقع نام گذاری امریکا به عنوان مستکبر جهانی بیانگر این امر است که دولت مردان و صاحبان قدرت سیاسی و اقتصادی امریکا فاقد خوی حق نگری اند و به دلیل فرو رفتن در حجاب خودبرتر بینی، سایر کشورها و انسان ها را به عنوان برده و زیر دست، تلقی می کنند.
به عبارت دیگر، لازمه خوی استکباری امریکا این است که در نوع و شکل برقراری رابطه با سایر کشورها، نه تنها کوچکترین توجهی به منافع ملی کشورها نداشته باشد بلکه صرفا به دنبال کسب منافع خود و به سطله کشیدن ملت های دیگر باشد.
متاسفانه اکثریت افراد به دلیل عدم شناخت منش مستکبرانه امریکا، تحلیل درستی از لزوم یا عدم لزوم رابطه با امریکا ندارند و برای حل مشکلات و رسیدن به پیشرفت و توسعه، به جای تکیه بر توان داخلی و توجه به ظرفیت های درونی خود، در رویای منجی ای به نام امریکا قرار دارند.
بررسی تاریخچه رشد و توسعه اقتصادی کشورها نشان می دهد که تمامی کشورهای پیشرفته با درون زا نمودن ساختارهای اقتصادی خود توانستند به پیشرفت اقتصادی برسد. لازمه درون زا شدن یک اقتصاد نیز، حرکت مردمی در عرصه های مختلف فرهنگی و اقتصادی و عزم جدی برای ایجاد حرکت های تحول آفرین است.
لذا نسخه هایی که برخی ناآگاهان به اسم الگوی توسعه و پیشرفت تدوین کرده و بر لزوم برقراری رابطه با امریکا تاکید می کنند، چیزی جز نادیده گرفتن خوی استکباری و سلطه گرانه امریکا و این واقعیت که توسعه با شکوفا شدن طرفیت های داخلی تحقق می یابد نه چشم به دست دیگران داشتن، در تعارض جدی است.
