آب تمام سال‌مان به بارندگی زمستان وابسته است و نان و برنج و میوه‌مان
هم به کشاورزی بهاری و تابستانی. حالا فرض کن یک‌سال باران نیاید. چه می‌شود؟
بیچاره می‌شویم! باران مصنوعی و کارهای بشری هم جوابگو نیست. این را که دیگر نمی‌شود
انکار کرد. با مذاکره و باج‌دادن به هم‌دیگر هم کاری از پیش نمی‌رود. پس راه حل
چیست؟ به جای این که دنبال رابطه با این و آن باشیم، رابطه‌مان را با خدا خوب
کنیم. و این یعنی تقوا!
وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَی آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاء وَالأَرْضِ وَلَـکِن کَذَّبُواْ فَأَخَذْنَاهُم بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ (اعراف، 96)
و اگر اهل آن شهرها ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند، به یقین برکاتی را از آسمان می‌گشودیم، ولی [انبیا را] تکذیب کردند، و ما آنان را به کیفر آنچه مرتکب می شدند، [به عذاب] گرفتیم.
